Vanaf Piazenza de Appenijnen in
5 september 2016 - Berceto, Italië
Voor dag en dauw opgestaan. Wij wilden de rit voor de ergste warmte gedaan te hebben. Na eerst een uitgebreid ontbijt te hebben genuttigd zaten wij om 7.00 uur op de fiets.
Om acht uur staan wij aan de voet van de berg. Het begon rustig. Het venijn zat hem echt in de staart. Het laatste stukje voor de eerste top was te stijl. Wij hebben daardoor een paar keer een stukje moeten lopen. Met de behoorlijk bepakte fietsen valt dat niet mee. Bij een waterput met verschillende Italianen gesproken. Die deden hun zondags ritje met hun racefiets. Leuk dat ze allemaal iets hebben met Nederland. Eén van de Italianen had een dochter die studeerde in Delft.
Rond 12.00 uur hadden wij de eerste top bereikt. Het was zwoegen. Extra vervelend was dat er erg veel motoren op de berg waren. Deze krioelen als mieren om je heen. Iedere keer schrik je er weer van.
De appenijnen hebben een zelfde karakter als de Ardennen. Als je boven bent volgt er nog een tweede en in dit geval een derde.
Om 2 uur hadden wij de tweede overwonnen en wij vonden het wel welletjes toen wij een camping zagen.
Wij kregen een plekje ergens onderaan zodat wij de volgende dag direct aan de bak konden.
Wij hadden gevraagd wat te eten aan het begin van de avond. Het is eind van het seizoen. Na overleg was dat akkoord. De prijs van een piza lag rond de 7 euro.
Rond half zeven wilden wij gaan eten. In eerste instantie werd vreemd gekeken maar toen wij zeiden dat het was afgesproken zou de mevrouw iets voor ons serveren. Het was allemaal lekker wat ze ons voorschotelde. Op het moment van afrekenen gaf zij aan dat wij voor ruim50 euro hadden opgegeten. Feitelijk vonden wij het boven portioneel maar hebben het maar zo gelaten. Wij hadden dit beter af moeten spreken. Een leermomentje zullen wij het maar op houden!
Om acht uur staan wij aan de voet van de berg. Het begon rustig. Het venijn zat hem echt in de staart. Het laatste stukje voor de eerste top was te stijl. Wij hebben daardoor een paar keer een stukje moeten lopen. Met de behoorlijk bepakte fietsen valt dat niet mee. Bij een waterput met verschillende Italianen gesproken. Die deden hun zondags ritje met hun racefiets. Leuk dat ze allemaal iets hebben met Nederland. Eén van de Italianen had een dochter die studeerde in Delft.
Rond 12.00 uur hadden wij de eerste top bereikt. Het was zwoegen. Extra vervelend was dat er erg veel motoren op de berg waren. Deze krioelen als mieren om je heen. Iedere keer schrik je er weer van.
De appenijnen hebben een zelfde karakter als de Ardennen. Als je boven bent volgt er nog een tweede en in dit geval een derde.
Om 2 uur hadden wij de tweede overwonnen en wij vonden het wel welletjes toen wij een camping zagen.
Wij kregen een plekje ergens onderaan zodat wij de volgende dag direct aan de bak konden.
Wij hadden gevraagd wat te eten aan het begin van de avond. Het is eind van het seizoen. Na overleg was dat akkoord. De prijs van een piza lag rond de 7 euro.
Rond half zeven wilden wij gaan eten. In eerste instantie werd vreemd gekeken maar toen wij zeiden dat het was afgesproken zou de mevrouw iets voor ons serveren. Het was allemaal lekker wat ze ons voorschotelde. Op het moment van afrekenen gaf zij aan dat wij voor ruim50 euro hadden opgegeten. Feitelijk vonden wij het boven portioneel maar hebben het maar zo gelaten. Wij hadden dit beter af moeten spreken. Een leermomentje zullen wij het maar op houden!
